туңу

(ТУҢДЫРУ) – 1. Суыклык сизү, күшегү. Өшү 2. Туң керү, салкыннан кату (җир, балчык, һ. б. ш. тур.) 3. Боз белән каплану, бозлану 4. күч. Хиссезләнү, дәртсезләнү 5. күч. Катып калу, торгынлык кичерү, үзгәрешсез хәлдә булу. ТУҢУ НОКТАСЫ – физ. Сыек яки газ хәлендәге матдәнең кату температурасы. ТУҢУ ЧИРЕ – диал. Бизгәк